Οι θεραπείες γονιμότητας αυξάνουν τον κίνδυνο καρκίνου των ωοθηκών

Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο

Οι γυναίκες που παίρνουν φάρμακα κατά την θεραπεία γονιμότητας για τη διέγερση των ωοθηκών ώστε να παράγουν επιπλέον ωάρια, ίσως διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης οριακών ωοθηκικών όγκων, σύμφωνα με ολλανδική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Human Reproduction.

Η 15ετής μελέτη έδειξε ότι οι γυναίκες που υποβάλλονται σε θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης (IVF) έχουν διπλάσιο κίνδυνο εκδήλωσης ωοθηκικών κακοηθειών (δηλαδή είτε καρκίνος είτε οριακοί όγκοι), όπως επίσης και οι υπογόνιμες γυναίκες που δεν υποβάλλονται σε θεραπεία γονιμότητας.

Ο κίνδυνος αφορά τους οριακούς όγκους, που έχουν μη φυσιολογικά κύτταρα τα οποία μετατρέπονται σε καρκινικά, αν και δεν συμβαίνει πάντα αυτό. Ο κίνδυνος διηθητικού καρκίνου των ωοθηκών ήταν ελαφρώς υψηλότερος για την ομάδα που υποβλήθηκε σε IVF, αν και στατιστικά η διαφορά δεν ήταν σημαντική.

Η ερευνήτρια Φλόρα βαν Λουβεν από το Ολλανδικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο στο Άμστερνταμ εξηγεί ότι τα αποτελέσματα της μελέτης είναι σημαντικά διότι για πρώτη φορά έγινε σύγκριση με ομάδα υπογόνιμων γυναικών που δεν υποβλήθηκαν σε IVF. Είναι γνωστό ότι η δυσκολία σύλληψης ή ατεκνία είναι ήδη τεκμηριωμένοι παράγοντες κινδύνου για ωοθηκικούς όγκους.

Στην ολλανδική μελέτη συμπεριλήφθηκαν 25.000 γυναίκες, εκ των οποίων οι 19.000 είχαν υποβληθεί σε IVF. Σ’ αυτή την ομάδα εντοπίστηκαν 61 ωοθηκικές νεοπλασίες, εκ των οποίων οι 31 ήταν οριακοί όγκοι και οι 30 διηθητικοί καρκίνοι. Η αναλογία των οριακών κακοηθειών ήταν ασυνήθιστα υψηλή.

Ο Ρίτσαρντ Κεννεντι, γενικός γραμματέας της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Εταιρειών Γονιμότητας, σημειώνει ότι άλλες μελέτες στο πρόσφατο παρελθόν που είχαν ερευνήσει την ωοθηκική διέγερση και τον κίνδυνο καρκίνου, ήταν καθησυχαστικές.

«Η Ομοσπονδία εξακολουθεί να πιστεύει ότι οι μακροπρόθεσμοι κίνδυνοι είναι μικροί αλλά η διαρκής παρακολούθηση των συγκεκριμένων γυναικών θα πρέπει να συνεχιστεί, και τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα να συνεχίσουν να καταγράφονται και να αξιολογούνται σε βάθος», τονίζει ο κ.Κεννεντι.
Ο Πήτερ Μπράουντ από το Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου, που δεν συμμετείχε στην ολλανδική μελέτη σχολιάζει ότι «οι πιθανοί κίνδυνοι πρέπει πάντα να συνυπολογίζονται και να εξισορροπούνται με την σημασία που έχει για το ζευγάρι η απόκτηση ενός παιδιού».

(Πηγή health.in.gr)

Η αϋπνία αυξάνει την πιθανότητα εμφράγματος

Νέα Υόρκη

Όσοι δυσκολεύονται να κοιμηθούν το βράδυ ή ξυπνούν πριν το πρωί, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εμφράγματος, σύμφωνα με νέα νορβηγική έρευνα, που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Circulation.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Λαρς Έρικ Λάουγκσαντ του Τμήματος Δημόσιας Υγείας του Νορβηγικού Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας στο Τροντχάιμ, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όσοι πάσχουν από αϋπνία, κινδυνεύουν κατά 27-45% περισσότερο να υποστούν έμφραγμα σε σχέση με όσους κοιμούνται συνήθως χωρίς πρόβλημα.

Οι επιστήμονες μελέτησαν περίπου 52.600 ενήλικες, από τους οποίους 2.369 άτομα υπέστησαν έμφραγμα σε διάστημα 11 ετών. Οι ερευνητές συσχέτισαν τους θανάτους με τις συνήθειες ύπνου των ατόμων και βρήκαν ότι όσοι σχεδόν κάθε νύχτα δυσκολεύονταν να αποκοιμηθούν, είχαν 45% αυξημένο κίνδυνο για έμφραγμα. Όσοι κοιμούνταν μεν σχετικά εύκολα, αλλά δυσκολεύονταν να μείνουν κοιμισμένοι όλη τη νύχτα, είχαν 30% αυξημένο κίνδυνο, ενώ όσοι δεν ξυπνούσαν ανανεωμένοι το πρωί, είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο 27% κατά μέσο όρο.

Περίπου ένας στους τρεις ανθρώπους στο γενικό πληθυσμό εμφανίζει τουλάχιστον ένα σύμπτωμα αϋπνίας, σύμφωνα με την έρευνα. Προηγούμενες έρευνες είχαν επίσης συσχετίσει την αϋπνία με καρδιολογικά προβλήματα.

Δεν είναι ξεκάθαρο γιατί η αϋπνία έχει αυτή την επίπτωση στην καρδιά. Μερικοί γιατροί πιστεύουν ότι η αϋπνία επιδεινώνει τους παράγοντες κινδύνου για έμφραγμα, όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση του αίματος και η φλεγμονή.

Οι ερευνητές συστήνουν σε όσους πάσχουν από μόνιμη αϋπνία, να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια.
«Τα προβλήματα ύπνου είναι συνηθισμένα και σχετικά εύκολο να αντιμετωπισθούν», δήλωσε ο Δρ Λάουγκσαντ.

(Πηγή health.in.gr)

Το πολύ νερό «μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου και υψηλού σακχάρου»

Ουάσινγκτον

Δυο νέα επιχειρήματα υπέρ της κατανάλωσης νερού προέκυψαν από ισάριθμες μελέτες. Η πρώτη κατέδειξε ότι η αυξημένη κατανάλωση νερού μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου της ουροδόχου κύστης ενώ η δεύτερη ότι η μειωμένη κατανάλωσή του συνδέεται με αύξηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.

Νερό κατά του καρκίνου

Τα οφέλη της κατανάλωσης νερού σε σχέση με τον καρκίνο της ουροδόχου κύστης διαπιστώθηκαν από μελέτη Αμερικανών ερευνητών του Πανεπιστημίου Brown. Στη μελέτη διάρκειας 22 ετών έλαβαν μέρος 48.000 άνδρες ηλικίας (στην έναρξή της) 40 ετών και άνω. Κάθε τέσσερα χρόνια, οι εθελοντές καλούνταν να απαντήσουν σε εκτενή ερωτηματολόγια που αφορούσαν τόσο την υγεία τους όσο και τις συνήθειές τους.

Ανάλυση των ερωτηματολογίων κατάδειξε ότι οι άνδρες που κατανάλωναν 2,5 λίτρα υγρών (και κυρίως νερού) ημερησίως, είχαν 24% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο της ουροδόχου κύστης. Οι επιστήμονες αποδίδουν τη συσχέτιση στην ικανότητα του νερού να «ξεπλένει» καρκινικές ενώσεις από την ουροδόχο κύστη.

Νερό κατά του διαβήτη

Γάλλοι ερευνητές μελέτησαν την επίδραση της κατανάλωσης νερού στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα 3.615 εθελοντών. Οι εθελοντές, ηλικίας 30-65 ετών, είχαν κανονικά επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους κατά την έναρξη της μελέτης η οποία διήρκεσε 9 χρόνια. Στο διάστημα αυτό 202 εθελοντές ανέπτυξαν διαβήτη και 565 ανέπτυξαν υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα, μια κατάσταση η οποία ονομάζεται «προδιαβητική».

Η ανάλυση των δεδομένων που αφορούσαν τις συνήθειες των εθελοντών κατέδειξε ότι εκείνοι που κατανάλωναν μόνο δυο ποτήρια (ή και λιγότερο) νερό την ημέρα, είχαν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν διαβήτη ή προ-διαβήτη. Αντίθετα, όσοι έπιναν τουλάχιστον μισό λίτρο νερού μείωναν κατά 28% την πιθανότητα εμφάνισης υψηλών επιπέδων σακχάρου στο αίμα τους.

(Πηγή in.gr)

Για επιδημία ιλαράς στην Ευρώπη προειδοποιεί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας

Γενεύη

Τα διαθέσιμα επιδημιολογικά και γενετικά δεδομένα «επιβεβαιώνουν ότι μια επιδημία ιλαράς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο βρίσκεται σε εξέλιξη» προειδοποιεί ο ΠΟΥ και ζητά πιστή τήρηση των προγραμμάτων εμβολιασμού.

Η κατάσταση δείχνει να θέτει εν αμφιβόλω το στόχο που έχουν θέσει πέντε από τις έξι γεωγραφικές περιφέρειες όπου δραστηριοποιείται ο ΠΟΥ, ανάμεσά τους και η Ευρώπη, να μειωθούν κατά τουλάχιστον 95% τα κρούσματα ιλαράς μέχρι το 2015.

H ιλαρά προλαμβάνεται αποτελεσματικά με το (υποχρεωτικό) τριδύναμο εμβόλιο της ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς (MMR), το οποίο έχει κατηγορηθεί αβάσιμα για κρούσματα αυτισμού.

Παρόλο που η σχέση του εμβολίου με τον αυτισμό έχει διαψευστεί επανειλημμένα, αρκετοί Ευρωπαίοι γονείς προτίμησαν να μην εμβολιάσουν τα παιδιά τους, γεγονός που προκαλεί παρενέργειες.

Στη Βρετανία, για παράδειγμα, τα κρούσματα ιλαράς αυξήθηκαν σημαντικά μετά την πτώση του ποσοστού των εμβολιασμένων παιδιών από το 92% το 1996 στο 84% το 2002. Το 2006 καταγράφηκε μάλιστα ο πρώτος θάνατος από ιλαρά στη Βρετανία από το 1992.

Η κατάσταση δείχνει τώρα να επιδεινώνεται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο: Από τον Ιανουάριο μέχρι τον Ιούνιο του 2011 καταγράφηκαν έντεκα θάνατοι σε σύνολο 26.025 επιβεβαιωμένων κρουσμάτων στις 40 από τις 53 χώρες της Ευρώπης. Τα περισσότερα κρούσματα, πάνω από 14.000, καταγράφηκαν στη Γαλλία.

Ο κύριος τύπος του ιού της ιλαράς που κυκλοφορεί σήμερα στην Ευρώπη είναι αυτός που ανιχνεύθηκε για πρώτη φορά το 2008 στη Βρετανία (με την ονομασία D4). «Ο ιός έχει επίσης εξαπλωθεί εκτός της [ευρωπαϊκής] Περιφέρειας, προκαλώντας επιδημίες στον Καναδά και τις ΗΠΑ» ανέφερε ο ΠΟΥ σε πρόσφατη ανακοίνωσή του.

«Η ιλαρά δεν είναι η αθώα ασθένεια που πολλοί πιστεύουν ότι είναι. Όπου μπορούμε να προλάβουμε τις ασθένειες και το θάνατο πρέπει να το κάνουμε» δήλωσε η περιφερειακή διευθύντρια του ΠΟΥ για την Ευρώπη Σουζάνα Τζακάμπ.

Η ιλαρά προκαλείται από έναν παραμυξοϊό που μεταδίδεται από σταγονίδια στον αέρα.

Χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση εξανθημάτων σε όλο το σώμα.

Η ασθένεια προκαλεί συχνά επιπλοκές, συχνότερες μεταξύ των ενήλικων ασθενών, όπως πνευμονία, βλάβες στον κερατοειδή και δυνητικά θανατηφόρα εγκεφαλίτιδα.

(Πηγή in.gr)